Zien en gezien worden..
Deze week zijn de lessen op de Hogeschool weer begonnen. Tjonge, ik had toch echt een beetje ‘schoolvrees’. Hoe zou het weer zijn na 5 weken vakantie en cursus? Kan ik het nog wel? Ja, al die gedachten met oordelen…
Gelukkig lukt het me tegenwoordig aardig om te kijken naar wat er onder al die gedachten en oordelen zit en naar wat nodig is om me beter te voelen. Want dat is wat Non Violent Communication (NVC) of Verbindend Communiceren mij heeft geleerd. Onder mijn jakhalzen, mitsen en maren …zitten behoeften verscholen en als daar niet aan tegemoet gekomen is voel ik me onrustig, of heb ik andere minder positieve gevoelens. Zaak dus om te kijken wat die behoeften zijn. In dit geval waren dat veel verschillende dingen waaronder behoefte aan gemak (lekker thuis, niks aan mijn hoofd), behoefte aan controle (weten wat er allemaal gaat gebeuren), kunnen delen van mijn ervaringen en daarbij vooral ‘gehoord en gezien worden’ (en de angst dat dit niet zou lukken maakte mij nerveus). Op het moment dat ik me hiervan bewust word voel ik me gelijk al een stuk beter. Nee de onrust is dan niet geheel weg. Ik kan er echter wel beter mee uit de voeten, de stress zakt.
En wat bleek… het was een fantastische week! Naast druk was het vooral inspirerend! Collega’s die oprecht geïnteresseerd waren om een tipje van de sluier van mijn ervaringen tijdens de International Intensive Training NVC te horen. Een nieuwe groep studenten (vanuit verschillende opleidingen) voor het keuzevak ‘Verbindend Communiceren, werken aan waardevolle relaties’ die tot aan het eind van de les geboeid en gemotiveerd bleken. Ik was er bang voor, door een eerdere ervaring waarin ik de verbinding niet voelde, dat ze me niet zouden begrijpen. Ik was bang dat ik niet de juiste ingang bij ze kon vinden, er niet in zou slagen om bij te dragen aan groei en ontwikkeling.
Ik moet bijna lachen om mijn verbazing over hoe positief de les verliep en hoeveel energie dit me geeft (want positieve ervaringen met andere groepen had ik toch zeker ook al gehad!). En wat daar de ingrediënten nu voor waren? .. Voor mij denk ik het werken aan respect en vertrouwen in de klas door ook mezelf kwetsbaar opstellen. Mij bewust te worden van al die dingen die ik mezelf wijs kan maken en er wat mee doen, ook als het moeilijk is. Mezelf en anderen proberen echt te zien en daardoor ook gezien te worden. En lachen als het even niet lukt…Wouw!